تاریخچه طلاسازی
تاریخچه طلاسازی
در ادبیات هنری می‌توان به دفعات کارهای طلاسازی مشابه و مشهوری را مشاهده نمود.
از این رو بی مناسبت نیست در اینجا از نمونه‌هایی که معروفیت کمتری دارند ولی در کنار کیفیت طراحی هنر دست
در آنها جلوه خاصی به آنها داده‌است نیز سخن به میان آوریم . با توجه به اینکه اساس تکنیکهای طلا و جواهر سازی
در طول قرنها ثابت مانده‌است . زیورآلات قدیم نیز مثالهای کاربردی برای روشهای تولید مورد بحث در اینجا را نشکیل می‌دهند.
فقط جواهرات نفیس در گنجینه‌های معروف نیستند که انسان را به شگفتی وا می‌دارند بلکه گاهی کارهای هنری قدیمی
موجود در کلیساهایروستایی و موزه‌های محلی نیز ارزش دیدن را دارند.
تاریخ زیورآلات را می‌توان نا دوران ما قبل تاریخ نیز دنبال نمود.
تا قبل از ۲۰۰۰۰ سال پیش هیچ محصول طبیعی کار شده به عنوان چیزی که امروزه به آن زیور آلات گفته شود
مورد استفاده قرار نمی‌گرفت. هر چند ممکن است جنبه‌های زیبایی و لذت بردن از زیورآلات نقش داشته‌است.
اما در جدال سخت برای بقاء ودر برخورد با نیروهای طبیعت چاره‌ای جز قناعت به آنچه برای زندگی ضروری است
نبود از این رو چیزی که امروزه به آن زیوزآلات گفته می‌شود متناسب با دیدگاه هر دوره دارای عملکرد
منحصر به فرد نیاز زندگی بوده‌است:
۱-زنجیرهایی از جنس استخوان دندان و چنگال حیوانات برای جادوی شکار ضروری بوده‌است.
۲-طلسم‌ها به منظور حفاظت بدن از نیروهای موهوم طبیعت به کار گرفته می‌شدند و می‌بایستی ارواح خبیث را دور نمایند.
مهار‌تها و تجربیات به دست آمده در تولید ابزار برای تزئین استخوان کهربا و سنگ با موضوعات حکاکی شده
و حتی طراحی اشکال مجسم از این مواد مورد استفاده قرار گرفتند . همین‌که انسانها در تقریبا ۶۰۰۰ سال قبل آموختند
که چگونه با فلز کار کنند بهره‌وری کار به میزان زیادی افزایش یافت.
با تقسیم کار به دامداری کشاورزی و پیشه‌وری امکان آن به‌وجود آمد که هر کس بیشتر از حد نیاز خود تولید کند.
دیگر ضرورتی برای تولید دسته‌جمعی نبود.
هر آنچه از فلز بود مانند ابزارها سلاح‌ها و نیز زيورآلات توسط یک آهنگر ساخته می‌شد.
پیشرفت فزاینده روشهای فلزکاری
و افزایش تنوع روشهای صنعتگری منجر به رشد تخصص صنعتگران و فلز کاران گردید و در این میان رفته رفته آهنگران
و طلاسازانی به وجود آمدند که تخصص آنها ساخت زیورآلات و وسایل تزیینی از طلا نقره مس برنز و آهن بود.
با توجه به اینکه فرایند تخصصی شدن در یک زمان طولانی در میان فرهن‌گها و در زما‌نهای گوناگون اتفاق افتاد
نمی‌توان گفت از چه زمانی طلاسازی به وجود آمده‌است.
در دوره ابتدایی آهن یعنی تقریبا ۳۰۰۰ سال قبل نیروهای تولیدی آنچنان گسترش یافتند که ایجاد
یک تولید چندگانه ممکن گردید و ارزش آن را داشت که اسیران جنگی زنده بمانند و به تمدنهای باستانی در محدوده دریا مدیترانه گسترش یافتند.
با توجه به اینکه وابستگان قشرهای فوقانی خواهان تظاهر و نمایش خارجی موقعیت اجتماعی خود بودند.
لباسهای آنها زرق و برق بیشتری به خود می‌گرفت و این قشرها با زیور آلات گرانقیمت جایگاه خود را به نمایش می‌گذاشتند.
به این ترتیب جواهر و زیورآلات دارای یک عملکرد مهم وجدیدی به عنوان نشانه‌ای از شان حاکم گردید
ولی عملکرد جادویی آن همچنان بدون تغییر باقی ماند.
وابستگان قشرهای فوقانی جامعه در سطوح مختلف مشتریان اصلی طلاسازان بودند.
این قشرها با سفارشات خود موجودیت و معیشت این صنعتگران را تامین می‌نمودند و با خواسته‌های خود حتی محتوی
و شکل زیورآلات و وسایل تزیینی از فلزات گرانقیمت را تعیین می‌کردند.
در تمدنهای کهن شرق یعنی در خاور نزدیک و مصر صنعت طلاسازی به اوج خود رسید.
به غیر از انواع زیورآلات مخصوص عموم مردم شاهکارهای هنر طلاسازی با بالاترین درجه فنی و هنری به سفارش پادشاهان وقشرهای فوقانی خلق شدند.
به عنوان مثال فقط از شاهکارهای با شکوه به دست آمده قبر توتانخامون (Tutanchamunn) یاد می‌شود
و اگر در نظر گرفته شود همه اینها برای یک حاکم نسبتا کم اهمیت که در جوانی فوت کرده‌است نهیه شده بود.
می‌توان تقریبا حدس زد چیزهایی که برای یک حاکم مقتدر سرزمین مصر فراهم گردیده و از بین رفته چه بوده‌است.
در تمدن یونان نیز هنر طلاسازی به پیشرفت خود ادامه داد.
به غیر از کارهای قابل توجه سرزمین اصلی کارهای برجسته تراکر (Thrakar) و اسکیتن(Skythen) در این ارتباط نیز شایان توجه‌است.
هر چند هنر طلاسازی رم نوآوری قابل ملاحظه‌ای را ارائه نداده‌است اما با وجود این سنتهای کسب شده
از ناحیه دریای مدیترانه را حفظ نمود . در اولین قرنهای میلادی تجزیه داخلی کشور مقتدر رم آغاز شد
که منجر به تقابل بین شکل سازمان سیاسی و پیشرفت اقتصادی آن گردید تا اینکه بالاخره در قرن پنجم میلادی امپراتوری رم جای خود را به قبایل اسلاوها ژرمنها داد.
در اقوامی که از مرحله بالای بربریت به وجود آمدند و هنوز مالکیت مشترک بر زمین و ابزار تولید را می‌شناختند
در اروپای غربی گذر به شیوه تولید فئودالی پدید آمد. به جای برده‌ها وابستگان و غلامان استثمار می‌شدند.
اقوام ژرمن از عهد برنز درک و تلقی مستقلی از زیورآلات را به وجود آوردند. هر چند تمام رم تاثیر نمایانی
در غنای فن وهنر طراحی پدید آورد اما برداشت اولیه حفظ گردید. از عهد جابه جایی اقوام کارهای برجسته‌ای
از طلاسازان ژرمن به دست آمده‌است. بخصوص زیورآلات دفن شده در قبرهای اشراف فرانکها و تورینگنها جلوه خاصی دارند.
در این رابطه می‌توان از کارهای وایکینگها مثل جواهر مشهور Hiddensee نام برد.
می‌توان تصور نمود که هم در تمدن عهد عتیق و هم در اقوام ژرمن جنبه‌های زیبایی زیورآلات کاملا مهم بوده‌است
یعنی اینکه حمل کننده قصد زینت وآراستن خود را داشته‌است.
ویژگی شخصیت حمل کننده در کمال آگاهی توسط زیورآلات بیان می‌شد.
زیورآلات اغلب یک منظور کاملا عملی دیگری نیز داشته‌است زیرا به خاطر ناقص بودن هنر خیاطی بایستی لباسها
با قلابهای زینتی و سگکها دوخته شوند.
با همه اینها هنوز توضیحی برای پیچیدگیهای فنی و طراحی و رواج عمومی زیورآلات به ویژه قلابها و
سگکهایی از جنس فلزات نجیب و برنز ارائه نگردیده‌است.
از همه مهمتر بایستی توجه داشت که زیورآلاتی که به شکل اژدها و حیوانات عرضه شده‌اند
و نیز طلسمهای ما قبل تاریخ در تقابل با محیط وسیله حفاظتی حیاتی در برابر نیروهای موهومی طبیعت
و ارواج در نظام ایدئولوژیکی هر زمان تشکیل می‌دادند. با گسترش مسیحیت در اروپا مرکزی بعد از قرن ۹۹ میلادی محدوده
مسائل طلاسازی تغییر کرد. زیورآلات مربوط به بدن گناهکار معنی خود را از دست داد و بجای آن زیورآلات محراب کلیسای
مسیحی و فراهم کردن وسائل مقدس ضروری برای مراسم مذهبی وارد میدان شدند. بخصوص در عصر رمانتیک دیرهای
مسیحی به مراکز روحانی و فرهنگی تبدیل شدند و در آنجا نیز کارگاههای پیشه وران در جامعه فئودالی اولیه متمرکز گردیدند و
به این ترتیب تا پایان قرن ۱۲۲ میلادی کارگاههای مربوط به دیرهای مسیحی سطح هنر طلاسازی را تعیین می‌کردند.
اولین کتاب جامع آموزشی طلاسازی مربوط به سال ۱۱۲۰ میلادی به دست ما رسیده‌است.
کشیش راهب Theophilus در کتاب خود “ Do diversis artibuss “ جزئیات کاملی راجع به فنون عصر خود ارائه می‌دهد.
به خاطر رشد کند نیروهای تولیدی می‌توان از این مسئله حتی به نتایجی
درباره قرنهای قبل و بعد از آن نیز دست یافت .
قرن ۱۲ میلادی عصر گذر فئودالیسم بدوی به فئودالیسم است.
شهرکها و مناطقی مسکونی در مسیرهای مناسب تجاری تبدیل به شهرهای بزرگ شدند و در آنجا پیشه وران به طور
فزاینده‌ای متمرکز گردیدند.
اصناف طلاساز نیز در این شهرها شکل گرفتند کارگاههای مربوط به دیرهای مسیحی اهمیت خود را از دست دادند.
در کنار کارهای مقدس اشیاء تزیینی و زیورآلات نیز به سفارش فئودالها و شهروندان تازه به دوران رسیده ساخته می‌شدند.