بهترین کلاس خیاطی در شیراز
مرکز آموزش های بین المللی صنعت معدن ایرانیان برگزار کننده بهترین کلاس خیاطی در شیراز در 100 ساعت آموزشی
و در کارگاه های مجهز دوخت می باشد.
این دوره با بهره گیری از روش مولر برگزار شده و الگوسازی و دوخت انواع دامن، شلوار،سارافون؛ شومیز، مانتو
و لباس عصر ،انواع آستین و یقه، اساس بالانته و انواع برش های مختلف به هنرجو آموزش داده می شود.
دوخت لباس مجلسی و لباس عروس طی دوره های تکمیلی پس از پایان دوره به هنرجویان آموزش داده خواهد شد.
پارچه شناسی
سطح پارچه
جنس تار و پود، نوع بافت و به طور کلی سطح پارچه و نمای ظاهری آن در انتخاب موفقیت آمیز رنگ موثر است
و اهمیت بسزایی دارد.
میزان انعکاس نور در پارچه هایی مانند مخمل و توئید، طرح گونی، کرپ، پشم و… به صورت های متفاوت است.
استفاده از یک رنگ در سطح نرمی نظیر مخمل نخی، پوست، پشم، کرپ یا دانتل به مراتب آسانتر است
تا به کاربردن آن در سطح براق مانند ساتن یا مخمل ابریشمی براق.پارچه هایی از قبیل ارگاندی یا کتان را به آسانی
می توان در نزدیکی صورت به کار برد، در حالی که مثلا ساتن به علت خاصیت انعکاس نوری که دارد، مسلما باید با دقت
بسیار استفاده شود.
دو پارچه ایس که دارای تضاد زیاد در بافت هستند(مانند ساتن و توئید) اگر در لباس هایی با رنگ یکسان به کار روند،
رنگ های حاصل از نظر ظاهری به هیچ عنوان شبیه هم نخواهند بود.
بهترین کلاس خیاطی در شیراز
خواص جنس پارچه ها
جنس پارچه ها نیز مانند خطوط باید با توجه به اندام فرد انتخاب شود و با مدل لباس هماهنگی داشته باشد.
در صورتی که لباسی دارای مدل متناسب با اندام و برش و دوخت طبق اصول صحیح و عالی باشد،
ولی به جنس پارچه از نظر هماهنگی آن با مدل توجه نشود، زحمات طراح و دوزنده آن به هدر خواهد رفت.
بهترین کلاس خیاطی در شیراز
جنس انواع پارچه عبارتند از:
پارچه های آهاردار
این پارچه ها افت و ریزش کمی دارند و چون روی اندام نمی خوابند، خطوط اندام و شکل آن را آن چنان که هست
نمایان نمی سازند. در نتیجه اندام را درشت تر از آنچه هست نشان می دهند.معمولا از پارچه های آهاردار برای پرکردن قسمت هایی از اندام که فضای خالی دارند استفاده می شود .برای نمونه، در اندام فرم گلابی شکل که بالاتنه
نسبت به قسمت کمر به پایین از عرض و حجم کمتری برخوردار است استفاده از پارچه های آهاردار در بالاتنه به ایجاد تعادل
در این گونه اندام ها کمک می کند. در کل،پارچه های آهاردار از آنجا که به حجم اندام می افزایند مناسب اندام های ویژه
(چاق و درشت) نیستند.
پارچه های کشی و چسبان
این گونه پارچه ها نظیر ژرسه در صورتی که راسته یا چسبان و به اندازه ی بدن دوخته شوند، پوشنده ی لاغر را لاغرتر
و چاق را چاق تر نشان می دهند. در حقیقت ایراد اندامی فرد را تشدید می کنند، زیرا خطوط اندام را به طور واضح
نشان می دهند و اگر علاوه بر خاصیت کشی بودن دارای ریزش زیاد هم باشند(مثل پارچه های ریون)، تاثیر بیشتری
خواهند داشت.
برای این نوع پارچه ها، مدل های فانتزی چین دار و دراپه مناسب است و می تواند اندام را بسیار برازنده جلوه گر سازد
و فرد را لاغر را خوش اندام تر نشان دهد.
پارچه های مات و براق
پارچه های براق به دلیل انعکاس بالای نور، اندام را درشت جلوه می دهند.برعکس، پارچه های مات اندام را کوچک تر
نمایش می دهند.بدیهی است با در نظر گرفتن این اصل، شخص درشت اندامی که مدل لباس های خود را
با توجه به خواص خطوط انتخاب یا طراحی کرده با استفاده از پارچه ای مانند ساتن براق برای آن، ظاهر خود را در حداکثر چاقی
و درشتی نمایان می سازد، زیرا جنس پارچه و ویژگی های آن خواص طرح و مدل لباس را تحت الشعاع قرار می دهد
یا به کلی از بین می برد. در حالی که اگر از پارچه ابریشمی تیره رنگی برای تهیه ی طرح مزبور استفاده شود لباسی مناسب
برای اندام فرد مورد نظر به دست می آید.
بعضی از پارچه ها خواص جذب و دفع نور را تواما دارند، مانند پارچه مخمل. البته میزان کوتاهی و بلندی پرزهای مخمل
هم بر شدت این خاصیت می افزاید. لباسی از پارچه ی مخمل اگر زیاد پرچین و گشاد دوخته نشود،
اندام را چاق تر از آنچه هست جلوه گر نخواهد کرد.
پارچه های نازک و لطیف و پارچه های ضخیم و درشت
هرگاه بافت پارچه متراکم تر و ریزتر باشد، دارای ریزش زیباتری است و هرچه بافت پارچه دارای ناهمواری هایی
با فرم زاویه دار و خط های شکسته باشد(بافت کج راه و جناغی) اندام را شکننده و ظریف تر از حد معمول نشان می دهد. ظرافت اندام با ریزش زیبای پارچه تناسبی همسو دارند.
پارچه های نازک و لطیف علاوه بر وزن کم معمولا دارای افت بیشتر و ریزش مناسب هستند
و نرم و لغزنده اند و فرد را ظریف تر نشان می دهند.
برای نمونه، یک کرپ نازک مشروط بر اینکه دارای رنگ شفاف نیز نباشد وزن شخص
را بیش از چند گرم افزایش نخواهد داد.
هرچه ضخامت پارچه بیشتر باشد، اندام را حجیم تر نشان می دهد. ضخامت پارچه به نوع بافت
و رگه های پارچه بستگی دارد. هرچه سطح پارچه صاف تر و یک دست تر باشد و پستی و بلندی کم تری داشته باشد،
از مرغوبیت بیش تری برخوردار است و به خصوص برای اندام های ویژه کاربرد بیشتر و بهتری دارد
و شخص درشت اندام یا چاق را لاغرتر نشان می دهد.( مانند کرپ ظریف)
پارچه های ضخیم و خشن معمولا ریزش کمتری دارند و به دلیل ضخامتشان قطر بیشتری به اندام افراد می دهند،
بنابراین اندام فرد را چاق تر و درشت تر از آنچه هست نمایان می سازند(مانند توئید، پشمی، کلوکه،
پوست های طبیعی و مصنوعی).
یک پالتو پشمی ضخیم گاهی تا چند کیلو ازدیاد وزن را موجب می شود.
پارچه های شفاف و بدن نما
با وجود اینکه پارچه های بدن نما مانند حریر، شیفون، ارگانزا و … را می توان چین دار و دراپه دوخت،
ولی این نوع پارچه ها در کل خطوط اندام را کاملا واضح و مشخص به چشم می آورند.
بنابراین برای پنهان کردن لاغری و چاقی بیش از حد اندام اصلا مناسب نیستند.
تراکم و افت (ریزش) پارچه
امروزه در صنعت نساجی با توجه به پیشرفت های حاصله و بالارفتن سطح خواسته ها و نیازهای مشتریان
هرچه وزن پارچه کمتر باشد، مقبول تر است. علاوه بر تصور اشتباه عامه که هرچه وزن پارچه بیش تر باشد،
افت و ریزش آن بهتر خواهد بود، آزادی عمل و راحتی در لباس از پوشنده آن نیز گرفته می شود.
میزان ریزش پارچه و افت پارچه بستگی به تراکم تاری و پودی پارچه دارد. وزن و تراکم با یکدیگر رابطه ی مستقیم دارند.
هرچه تراکم تاری(تعداد الیاف تار در واحد سطح) پارچه بیشتر باشد، وزن پارچه نیز بیشتر است و ریزش
و افت پارچه بهتر و بیشتر خواهد بود
و بازهم هرچه درصد الیاف مصنوعی به کار رفته در بافت پارچه بیشتر باشد، نشست و حجم پذیری پارچه بهتر خواهد بود.
به همین دلیل مواد مصنوعی به کار رفته در اکثر پارچه های لباس زنانه بیشتر است،
مانند پارچه های استرچ، ژرسه و انواع لمه ها.
انتخاب پارچه برای افراد چاق و درشت اندام
در انتخاب پارچه برای اندام ویژه، کلیه ی موارد ذکر شده باید مورد توجه قرار گیرند. با انتخاب صحیح پارچه
یکی از گام های اساسی برداشته و قسمت بزرگی از کار انجام داده می شود.
- وزن، آهار و ضخامت پارچه کمتر باشد برای افراد درشت اندام و چاق مناسب تر است.
هرچه وزن و ضخامت و آهار پارچه کمتر باشد برای افراد درشت اندام و چاق مناسب تر است.
هرچه وزن و ضخامت و آهار پارچه کمتر و بافت متراکم تر و ریزتر باشد، ریزش و افت پارچه بیشتر خواهد بود
و جهت اندام های ویژه مناسب تر است.
هرچه بافت متراکم تر، ریزتر و زاویه دار تر و ضخامت پارچه کمتر باشد، افت و ریزش آن بیشتر و برای اندام های ویژه
مناسب تر است.
- هرچه آهار و ضخامت پارچه کمتر باشد، به دلیل حجم پذیری بهتر آن برای اندام های ویژه مناسب تر است.
پارچه های نرم و لخت برای افراد چاق یا کوتاه قد مناسب است.بلند قدها و سنگین وزن ها و اندام های درشت
در پارچه های نرم و لخت زیباتر و برازنده تر از پارچه های خشک به نظر می رسند. البته رنگ و نقش پارچه باید
مد نظر قرار گیرد.